تست اعتیاد به عنوان یک آزمون قانونی جهت بررسی سوء مصرف مواد و وابستگی افراد به مواد مخدر انجام می گیرد. روش معمول در آزمایشگاه ها ، غربالگری نمونه های افراد با تست های سریع ایمنوکروماتوگرافی جهت شناسایی افراد مشکوک سپس انجام آزمایش تاییدی با یک روش استاندارد مبتنی بر تجزیه شیمیایی می باشد.
قاعده اساسی در تستهای غربالگری اعتیاد بر این است که پاسخ منفی در تست غربالگری به طور قطعی منفی تلقی می شود لیکن پاسخ مثبت تست غربالگری قطعیت ندارد و می بایست با یک روش استاندارد تایید شود.
علت عدم قطعیت پاسخ مثبت آزمون غربالگری به خطای آنتی بادی های به کار رفته در تست های ایمنوکروماتوگرافی مربوط است که این آنتی بادی ها نمی توانند میان مولکولهای مواد مخدر (مانند مرفین) و مولکول های دارویی(نظیرکدئین) تمیز قائل شوند. بنابر این آزمون تاییدی مبتنی بر تجزیه شیمیایی عوامل گوناگون الزامی می گردد. امروزه سوء مصرف مواد تنها شامل اعتیاد به مواد مخدر طبیعی مانند تریاک، شیره و حشیش محدود نمی شود و موج جدیدی از انواع مواد سنتزی اعتیاد آور در جامعه دیده می شود. این مواد می توانند بر پایه مواد افیونی قدیم ساخته شده و در اشکال متفاوت عرضه شوند (مانند کراک بر پایه مرفین یا کوکایین) یا تماما سنتزی باشند (مانند اکستازی و شیشه بر پایه آمفتامین) ظهور مواد مخدر سنتزی و نیمه سنتزی تعریف قانونی واژه اعتیاد را دگرگون کرده است و جامعه نیاز دارد که آزمونهای غربالگری و تاییدی متناسب با مواد اعتیاد آور جدید طراحی و مورد استفاده قرار گیرد.